Van Bağları - Şehr-î Dilâra

VAN BAĞLARI - ŞEHR-Î DİLÂRA

Gönül mâbedimin rûh-î mücerret incisi
Bir şehr-î dilâranın
Zümrüt bahçelerine düşerse yolunuz
Biliniz ki burası Van'dır.
Çağlar boyu medeniyetler beşiği
Asil ruhlar şehri, işte bu diyardır!

Erek Dağı’nın sol omuzundan, daha doğmadan güneş
Beyaz badana boyalı, kerpiç duvarlı evlerinde
Hayat başlamış, canlar uyanmış
Kapı önleri sulanmış, süpürülmüştür çoktan
Bahçedeki yaşlı eriklerin altına serilmiştir kilimler
Sırtını möhre duvarlara dayamış
Yaşlı iğde ağaçlarının rayihası
Semaver kokusuyla hemhal olmuştur
Yeşilin tonlarıdır elma, armut, ayva, kiraz yaprağı
Yine de o bağların mücevheridir erikler...
Yapraklar arasından süzülürken güneş huzmesi
Gök kuşağı raksında dilşad olurdu gönüller
Billur kadehten ab-u hayat sunan misk
İlahi ve sonsuz bir senfonisiydi kuşlar
Söğüt dallarında sığırcık, serçe muhabbetleri

Su şırıltılarla akarken arklardan
Az mı dinlemiştik, dallara astığımız radyodan
Yurttan sesler korosu az mı inmişti
'' Bir seher vakti bizim bağlara''
Az mı sarmıştı ''Erzurum dağlarını kar ile boran''
Karpuz çatlatan edasıyla,
Az mı içilmişti toprak testilerden zernabat suları
Burada yağan her yağmur tuanaydı
Yağmur sonrası, toprağın cennet kokusu hep ondan...

Süphan'ın sol omuzunda batarken güneş
Hanımeli, menekşe neşe kokan akşamlar inerdi
Kapı önleri saksı saksı güllerle bezeli o evlerden
Kavrulmuş çedene, kavurga kokardı
Oyunlar oynanır, hikayeler anlatılır, masallar dinlenirdi
Buram buram sessizlik
Hışırdayan kavakların yapraklarında şarkılar vardı...

......
......

Ulu gölgelerinde dem çeken bülbüller gördüm
Beyaz atlarına binip de nice gidenler gördüm
Nev-î baharından dide-î giryan güller gördüm
Görmez olaydım ah!
Şu viranelikte ben neler gördüm...

Zaman yitmiş gitmiş, şehr-î dilâranın tozu kalmış
Çalınmış ruhu özden, elde bir tek hazı kalmış
Viran olmuş bağlarda, koca bir mazi kalmış
Dem çekmiş gönül, arşede gam izi kalmış

Bülent BAYSAL
Ekim - 17