Vallahi Ederim Mezar İstanbul

Dünyanın incisi desem yakışır
İki yaka sevda ile bakışır
Aşık ve şairler gönlünde taşır
Peygamber methine mazhar İstanbul

Coşunca şu gönlüm ferman dinlemez
Yaşadıkça sevgim artar eksilmez
Bir gelen bir daha gitmek istemez
Dünyanın dilinde gezer İstanbul

Yüzlerce camisi, yedi tepesi
Görsen birbirinden güzeldir hepsi
Bir boğazı var ki şehrin incisi
Takıp gerdanına dizer İstanbul

Bunca sahaben var bunca yatırın
Ondan mı sayılır bilmem hatırın?
Gördüğüm herkese hep anlatırım
Şu benim dilimden bizar İstanbul

Haliç'in var damarında kan gibi
Sarayların bedeninde can gibi
Adaların bir dilberde ben gibi
Süslenir kendini bezer İstanbul

Ömrüm uzun olsa gezsem her yeri
Aksi halde artar bende kederi
Ser çekmiş semaya minareleri
Bir küre misali yüzer İstanbul

Medh-ü sena eder seni şairler
Mest-i mahmur olur bütün gönüller
Sevişirler sende güller, bülbüller
Onların ahvalin sezer İstanbul

Nadanlar kendini bilseler bile
Bizleri fizana sürseler bile
Bütün eserleri silseler bile
Tarihi yeniden yazar İstanbul

Görkemin düşmanın gözüne batar
Bakınca Aydostan cana can katar
Ayrılsam hasretin burnumda tüter
Sevgisin kalbime kazar İstanbul

Eğer bir işgale kalkışırlarsa
Topyekûn bir olup saldırırlarsa
Şu cihanda bir sen bir de ben kalsa
Vallahi ederim mezar İstanbul

Ederken muhabbet şöyle biz bize
Sorun da anlatsın Mustafa size
Korkarım gelecek burada göze
İnşallah almasın nazar İstanbul