Vallâhi Dedi Mehmedim

Bir millet düşünün yokluk içinde,
Bir savaş veriyor zorluk içinde,
Bir ölüp bin dirilirken mehmedim,
Çanakkale geçilmez! der mehmedim.

Yedi düvel düşmanlar durmadan teper,
Bak! mehmedim etmiş göğsünü siper.
Kolum kopar,bacak kopar,baş kopar,
Vermem bir taşını! dedi mehmedim.

Oluk oluk kanı aksada yine,
Gülle olup yağdı düşman üstüne.
Kim ölür! bu vatan millet uğruna?
Ben! ben! ben ölürüm dedi mehmedim.

Düşmanın topları patlar sinede,
Mehmedim ayakta dimdik yinede.
Bir amansız savaş Geliboluda,
Siperden sipere koştu mehmedim.

Yedi düvel son bir hamleyle yürür.
Mehmetlerim her vudukça köpürür.
Zafer bizimdir,Yaşayanlar görür,
Vatanım sağolsun! dedi mehmedim.

Çanakkale; bu vatanın kilidi.
Yedi düvel azametle yürüdü.
Her tarafı bir sessizlik bürüdü,
Gözünü kırpmadı aslan mehmedim.

Sıra sıra dizilmişler mehmetler,
Tek elle,tek gözle düşmanı bekler.
Yokluk içindeki bunca zahmetler,
Vatan için vatan! dedi mehmedim.

Çanakkale toz-dumana karıştı,
Mehmetlerim ölmek için yarıştı.
Kimileri Hak-Rahmete kavuştu,
Kalanlara selam! dedi mehmedim.

Çanakkale bir muamma değildir.
Hak ile batılın korkunç cengidir.
Vatanı bir,Milleti bir-dili bir,
Olanların zaferidir, mehmedim.

Bu tarihi bir destandır gerçektir.
Çanakkale bir kanıttır,ölçektir.
Bu Vatanı korumayan alçaktır!
Dedi,vallahi dedi mehmedim.