İki bin ikinin on dört mayısı
Derlenip toplandı MAK’ ımız bizim.
İstedi yeğeni, verdi dayısı
İkrama sayıldı yokumuz bizim.
Azı çok gösterdik, yoka: ”Var” dedik,
“Kurda-kuşa bu avlaklar dar” dedik...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
