Saçlarından güneş akıyordu büyük loşlukta
ne elleri güneş kokuyordu ne de ayakları toprak
bozkırdan yeni gelmişti oysa
anadolu' nun bağrından bitmiş beyaz ve sert buğday
başım döndü anlayamadım belki de pembe gül teni
örtmüş üstünü üşümesin diye koynundaki tomurcukların
bir yalnızlık içiyordu bakışları boşluğa uzanmış
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
