Saçlarından güneş akıyordu büyük loşlukta
ne elleri güneş kokuyordu ne de ayakları toprak
bozkırdan yeni gelmişti oysa
anadolu' nun bağrından bitmiş beyaz ve sert buğday
başım döndü anlayamadım belki de pembe gül teni
örtmüş üstünü üşümesin diye koynundaki tomurcukların
bir yalnızlık içiyordu bakışları boşluğa uzanmış
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
