Bir sultan kadar zarif, dantel ferâcesiyle...
Masûmiyeti giymiş sanki her zerresiyle
Yanından her geçişte avlusuna bakarım
Ordaki sükûneti, hep içimde ararım
Kadîm bir dost tavrıyla kurulmuş, bir köşeye
Biziz yabancılaşan ona ve birçok şeye
Yalnızlaştık,yabancılaşarak bünyemize;
Bilir de halimizi,sorarız kendimize
Ne yapardık bu câmi,ya burada olmasa?
Diner yalnızlığımız,bir nebzecik de olsa.
Kayıt Tarihi : 13.7.2009 21:15:00
Yasemin Günay 2Kayıt Tarihi : 18.5.2019 08:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!