Valid Şiiri - Gökçen Yıldırım

VALİD...
Cenubun kavurucu sıcağı Türkmenlerine hoş geldin derken,
Yaylaların bağırları açılır sevenlerine
Gönlüm tanıdık değildir bu seferki davete
İcabet edemez gönlüm yetim bedeniyle
İsyan yakışmaz inanan kalplere
Kaderden emin olan razıdır kedere…
Gözümden akan tek bir yaşa
Dayanamayan bir kalple
Sıçradın durdun soğuk bir minderde
Cenupta üşüdüm temmuzun gecesinde
Güneş zifirisini sökemedi karanlığın
Üzerimden hiç çekilmeyen kanatların
Dünyadan tezkeresini aldı…
Ayak bastırır mı yaratan sarı kızına
validinin ertesi gün yatacağı toprağa
hissetmekten yorulan ruhum ellerimi her an titretmekte
kanım kendini salar pek bir hevesle
ankaranın üvey evladı olarak yaşamak ağır gelse de
dualarım yoldaş gönlüme her 5 vakitte
dolmuştur babayiğitlerin miadı tespihimde
haşrolan arınan gönüllerdir asr vaktinde
ruhumun surunu üfleyen zikirdir her seherde…
baba kız kıskandırdık cümle alemi bir zaman
muhabbetine ortak edemedim esaslı bir adam
adındır adımın yanındaki ebedi kahraman
korku nedir bilir mi senin yanında barınan
şimdi ecel de yaşamak kadar yakın
validi unutur mu hiç senin yetiştirdiğin evlatların…