Valdeta Şiiri - Muharrem Abut

Ne kadar uzaksın bana Valdeta.
Sana varmak için kanatlarım yok benim!
Ama sana vermek için bir ömrüm,
Baştan aşağı sen dolu birde yüreğim var.

Valdeta, ne büyülü sesin var senin,
Alıp efkârımı uzak dağ başlarına çıkarır.
Sonra yüzün doğar, o erişilmez dağ yamaçlarından,
Yüzün peri kızlarını kıskandırır,
Dalga dalga ruhuma akar, berrak ve duru.
Sonra saçlarını tarar ellerim düşümde,
Çünkü peri kızları ancak rüyalarda görülür.
Ve uzundur saçların tel tel,
Buğday başakları gibi sarı sarı
Gönlümün çukurovasına dökülür.

Valdeta, sesin diyorum güzelim sesin,
Öyle içten ve derin,
Bahar rüzgarları gibi serin.
Ve papatyalar ve papatyalar ve kırlar dolusu papatyalar;
Onlar senden alır rengin;
Olamazlar güzellikte senin dengin.
Valdeta, Valdeta, Valdeta...

Valdeta,
Seni anlatmak ister dilim, bilen-bilmeyene, duyan-duymayana;
Seni yazmak ister kalemim,
Seni konuşmak ister dilim,
Yerlere-göklere, dağlara-taşlara, şiirlere-şarkılara.
Seni çizmek isterim, gördüğüm tüm duvarlara,
Ve hatta üzerine Mona Lisa çizilen o emsalsiz tuvallere.

Valdeta, uzak kırların en nadide çiçeği,
Valdeta, asi, asil duruşlu gurbet kızı.
Valdeta, içimde dinmeyen sızı.
Valdeta,
Ömrümün sonbaharına denk düşen pastırma yazı.
Seni yazdım, seni çizdim,
Günümün 24 saatine, hayatımın her anına.
Meğer bin yıldır fakat boşu boşuna yaşamışım.
Nasılda geçiyor zaman seninle.
Gönlüm senin, ömrüm senin,
Sen benim, ben senin.
Kışlarım ılık ve yağışlı,
Yazlarım buğday-başak, gecelerim serin.

Biliyor musun Valdeta,
Meğer güneş yalnızca ışıtmak için doğmuyormuş,
Mutlulukmuşta güneşin doğduğu hergün.
Geceler ne kadar karanlık olsa da,
Bir ses yıldızları yakabiliyormuş,
Senin sesin Valdeta;
Senin sesin dünyalara bedelmiş.
Bir ses dünyalara değişilmezmiş,
Sevgiyle gülümseyip kulağa dolduğu zaman.

Valdeta,
Ela gözlüm, tatlı dillim,
Beyaz tenlim, güler yüzlüm,
Selvi boylum, gül kokuşlum,
Nar dudaklım, pembe yanaklım;
Hep sende, tek sende, yalnız sende,
Sadece ve sadece sende aklım.

Yüküm ağır, yüküm ağrılı;
Seni yaşıyor, seni düşünüyor, seni taşıyorum kalbimde.
Aşamıyorum yokluğunun derin uçurumlarını Valdeta!
Zira ki sen aşkın gördüğü ve göreceği son Leyla'sın,
Gelde dinsin bu yürek sızım!
Valdeta, Valdeta, Valdeta;
Valdeta.
Valdetam.
Aşkın son Leyla'sı...
...