Vakur.. Şiiri - Hikmet Işık Cankat

Kara yaşlar döküldü gözlerinden...
Islak yemenisinin
Ucuna ekledi silerken...
Incitmeden
Göğsüne bağladığı bebeğini...
Masa başında otururcasına vakur
Topladı çöp tenekesinden
Ne varsa satabileceği...
Öpücükler kondurdu bir yandan yavrusuna...
Umurunda olmadı yağmur
Sanki yağmamışcasına...
Koşuştu insanlar...
At gözlüğü gibiydi
Ellerinde şemsiyeler....
Sıcak ekmekler torbalarında
İlgi alanlarında değildi
Yanı başlarındaki çileler...
Kaldıramayacağı kadar
Dolana dek yükledi
El arabasını...
Şahin gözlerle bakıp
Çizdi yol haritasını...
Bir taksici bağırdı
Yol vereceği yerde...
Sordu bulutlu bakışlarıyla giderken
Insanlık nerede... HIC