Vaktini Bil Şiiri - Eminnur Acar

İkindi ile akşam arası uyuma demişler, bilenler
Aydınlıkta yatar, karanlıkta kalkarsın, beyin şaşırır

Sorar ben kimim? , neredeyim? , gecede mi gündüzdemiyim?
Karanlık ortalık, gecenin sabahındamıyım?

Veriler karışır birbirine, şaşkına dönersin
Akşam çalan telefona, sabahın köründe, hayırdır inşallah dersin

Süte su, gündüze geceyi karıştırma,
Sulu sütten yoğurt olmaz, gündüz uykusu benzemez, geceye

Erken, yatıp erken,kalkan şifa bulur
Yarım asırlık yorgunluk nasıl geçer bilen varmı?

Ziyan olan gençliğimi, kim getirir bana?
Giden gelmez, bilirim,

Kaz tüyünden olsa yatak, ne ben ne gönül dinlenir
Nispet edip durma kardeş, bu dünyada dinleneni görmedim

Sen çalış, yiyen bulunur,derdi babam
Akıllılar çalışmazsa, aptallar ne yiyecek

İnsana güvenme, ölür, bastona dayanma çürür
Yaratanına ve kendine güvenen mutludur, gerisi köle

Çalışmak değilde, insanı insan yoruyor
Taşı beni diyor, biri diğerine

Hammalmıyım ben?
İnsan, yan yana yürüse olmaz mı?