Vaktin Odaları Şiiri - İlkay Coşkun

Vaktin Odaları

Oda-1
göz göz oda, şehir şehir rıza, ruh bedende, yürekte anadolu cızı. tarumar hal içre, duman duman alev alan, ateş kusan. biz yanarız elinde hitit çömleğiyle anadolu yanan. fırat ve dicle arasında disharmonik, her medeniyette serdarlığı olan. fırat'ın hüzünlü kızı belkıs olan hür çingene edasında ve kendi hikâyesinin kahramanını gölgelendiren, vaktin odalarını sağaltan mezopotamya, ortadoğuda kan var.

Oda-2
yontulacak hep bir köşe arayan insan için sivriltecek ve cilalayacak bir taraf illaki bulunur. anne sıcaklığı düşleriyle ve ekmek kırıntılı umutlarıyla arayan olacaktır. medeniyet ve mücadele denen düzenek, iyi yaşama ve paylaşmanın öncülü olacak. arama, daüssıla ve anne sacayağında derin yara, bıçak keskin elbet. anakronik gizil ve muğlak ya elmanın dişleği yada hattuşi çivi yazısı, kille çekişen can var.

Oda-3
her doğumla ölümü kabullenen insan için zıtlıklar çekimiyle el ovuşturan. aklını tatile göndermiş gibi baba caferlik ki bu iyileşmeye hasret yorgunluklar. dertler, yaralardan türetilmiş oysa "korkun seni mahkum eder, umudun seni özgür bırakır"* bu bir düstur, rotası belli olan ve çömleğinin hep aynı yerden olacağı muhakkak olan. ses ver ilyada! duygulara tercüman ol truva. misali zaman var.

* esaretin bedeli

İlkay COŞKUN
12.07.2021