Vaktimsin Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

vaktimsin

artık gözbebeklerimde durup
bakışlarınla konuşmalısın
gözlerinin sesini yüzüme sürmelisin
ellerini ellerime su gibi getirmelisin
ipek parmaklarından solumda koza örmelisin
vaktimsin.,
lal bir şarap endamıyla o kozaya,
dalmalı biçimini almalısın.
demelisin ki, vaktimsin
meraklı kitabıyız birbirimizin
saman sarısı yapraklarımızı
çevirip okumanın vaktiyiz.
bu gün salı haftanın tek olan günü
bende salıyım tekim
eşitimi beklerim nicedir
dersen ki, yaşam eşitimsin
hadi gel çiftlenelim çift olalım
eşlenip birlenelim.
vaktimsin..
yüreğimde suskun deprem çalışkanlığı
bir tohum gibi tırnaklayarak
sarsarak toprağımı çıkacağım güneş gözlerine
anladım ki, vaktimsin.
kaynayıp karışmak ve
erişmek için birbirimize gecenin en zifir vakti
doğurmak için bir ala şafağı yarına, bize
yeşerip yaşamaya.
vaktimsin
göz kenarlarım turna katarı
ayrılda gel turnam,
katıl göz kenarımın göğüne
gölgemsin gövdemde,
güneşde taşıdığımsın.
vaktimsin
içimde tomurcuklandı,
deniz deniz koktu kan.
kaybettiği sesi damarımda uğuldayan.
siyah gözlü zeytin ağacı gibi
sallanıyorum hasretinin rüzgarından.
susuyorum zından zından
susuyorum bir mum gibi yanaraktan.
yangını kalbimde başlataraktan
yürek toprağımı ateş çalışkanı bir tohuma
rahim gibi sunacağım diyorsan,
kibelya , bereketim bahtımsın
gözcem, gözleri kaderim,ülkem
vaktimsin.