Vaktimiz Dar Sevgilim Şiiri - Sadık Alçık

Vaktimiz Dar Sevgilim

Al beni,
yıldızlar düşsün gözlerinin ucuna,
gökyüzünü ör ör yorgan gibi
sar üstüme…
Vaktimiz dar sevgilim.

Ne gece bilir seni
ne de sabah anlar beni,
bir biz kaldık bu sevdaya inanan,
bir biz, zamana yenik düşmeden direnen…
Ah, ne bilir onlar aşkı…
Vaktimiz dar sevgilim.

Üstümde gömleğin,
içimde sesin,
tenimde adını fısıldayan bir yangın var
ve ben artık susamıyorum…
Al beni, al sevgilim.

Ben harabeyim,
ama küllerimde bir umut saklı
her seni düşündüğümde yeniden yanıyor
her seni beklediğimde yeniden doğuyorum.
Sensiz geçen her gün eksik,
alacağım var bu şehirden.
Vaktimiz dar sevgilim.

Karanfil soluyor göğsümde,
gözlerin uzaksa eğer
gölgem bile terk ediyor beni.
Sarıl bana,
ki mevsimler tamamlansın,
ki yolun sonu biz olalım.
Kavuşalım, gel…
Yarım kalmasın hiçbir an.

Bağırdım en derin kuyuya,
dönüp dönüp sana vardım,
bir resmin kaldı elimde
o da gülmüyor artık.
Vaktimiz dar sevgilim.

Varsa her şeyin bir sonu,
al bu kaderi değiştir benimle,
korkmuyorum senden,
sadece geç kalmaktan korkuyorum.
Korktuğumdan değil,
vaktimiz dar sevgilim.