Vaktim Yok Şiiri - Mahmut Sezai Altundağ

Dünlere sözüm yok, yarına da hükmüm!
Sen gelir misin bilmem, benim vaktim yok.
Hem geleceğim diyip durma,
Bende inanmak, çürümüş tohum toprakta..
Belki herhangi bir şiirde sesim değerdi ellerine,
Ne çıkar bilmem yarına,
Benim beklemek için vaktim yok.

Bir uçurtma süzülürken göğün toprağında,
Sen gelirsin acıdan kıvranan aklıma,
Bir zamanlar umut bağlarken bulutlara..
Can havliyle koşardım yanına,
Şimdi toprak perişan,
Ki yağmurun acelesi yok..
Kaç yıldır kurak geçiyor gönlümün tarlasında,
Belliki bu yılda yağmur beklenecek...
Oysa benim vaktim yok..

Gözlerin bir karşı konulmaz sevdaydı,
Hep alelacele sanki ayak üstü uğrardın,
O zamanlar bende sabır, sende ilkbahar.
Şimdi ben de kış, sen de ayaz...
Ve beklemek için çok geç,
Yeniden umut içinse çok erken,
Hem benim telaşlı yalnızlığım var,
Ve bekleyecek vaktim yok.

Makus talihini kıramadık elvedaların.
Bir karabasan gibi çöküyor geceye serin imbadların,
Hüzünün kör bıçağında ufalanıyor zamanım.
Beklemek için vakit yok,
Yol tenhalaşıyor dar kavşaklarda,
Ve bitmez bir yolcuğun gar uğultusu,
Hem artık Karanfil kokmuyor rüzgar.
Sende bekleme beni,
Benim kimseye vaktim yok...

Nisan 2018