Vaktim olmadı Şiiri - Ahmet Coşkun

Vaktim olmadı

Çocukluk zamanlar su gibi geçse de
Çocukluğumuz kaldı yetim bahçede
Huysuz amca teyzeler olur devrede
Cam çerçeve kırmaya vaktim olmadı

Gençlik başka heyecan olsan tavında
Herkes güzel bir sevda bulma avında
Sevdalar düşledik hep bir düş savında
Gönlümce sevmeye hiç vaktim olmadı

Koşturduk gönüllüce cümle yardıma
Daldık dünya derdine gelmez ardıma
Bir başımıza kaldık herkes dumduma
Olgun deminde çaya vaktim olmadı

Kendim için örmedim bir taştan duvar
Hep kaybettim hayatta sanki bir kumar
Ben bir şeyi ummadım kim neyi umar
Çok para pul etmeye vaktim olmadı

Ah şu dünya telaşı zaman uçurdu
Şunu bunu da derken ömür çürüdü
Fatiha okuyorum kimler göçürdü
Kendim için ölmeye vaktim olmadı

Coşkûnî