Zamanı geldi gülüm, veda ediyorum sana ve bu sonu gelmeyen amansız aşka. Şimdi arı misali dilediğin baharda, istediğin çiçeğe kon. Kurtuldun benden ve seni yoran bu sevgimden. Hoş zaten gitmiştin ya benden, unutmuşum işte affet ama sen bırakıp gitmiş olsan da beni, ben hep yüreğimde sakladım seni. Bak geldi çattı veda etme vakti, hoşçakal sevgili hoşçakal. Yüreğinde ki bana iyi bak, çünkü o bir daha sana aşkla bakmayacak...bakamayacak. Oysa ne güzeldi hayat seninle. Uzak şehirlerde uzak iklimlerde olsak da, aynı mevsimde çiçekkleniyordu dallarımız. Aynı havayı soluyorduk, aynı yıldıza uzanıyordu ellerimiz ve aynı duaya amin diyordu dillerimiz. Gidiyorum sevgili, kendimden ve dahi senden gidiyorum. Bir selamı bir merhabayı esirgediğin ben, kayboldum sensizlikte. Başaramadım sevgili, olmadı işte..olamadı. Tutunamadım yalnızlığıma. Gömemedim hıçkırıklarımı yüreğime. Dışarıda hayat akıp giderken, dirilirken nebatat, ben bir ot bile olamadım. Korktum nefesimde boğulmaktan. Sessizliğimde yok olmaktan. Belki de karanlığıa sığınmaktan, o dilsiz geceler boyunca aynı şiirleri okuyup, aynı türküleri mırıldanmaktan..korktum be sevgili..korktum işte! sen yoktun ya korktum aklımı kaçırmaktan. Şimdi bir enkazdan farkı kalmayan, düşlerimi de yanıma alıp gidiyorum buralardan.
Hoşçakal sevgili..hoşçakal.
Gönlümü geceye gelin ettim
Ala bulanmış duvağıyla
Ağıt yakıyor yıldızlar
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
