Vakti saati
İsteksiz yorgun adımlarla
Bir gün çıkarsın
İstasyon garının merdivenlerinden
Ya da dolar da vakti saati
Tırmandığın yokuşların merdivenlerinden
İnersin bir gün gelince vakti saati
Hayli zaman geçmiştir boğuşmuşsun
Yorgun düşmüşsündür
Hayat denizinin dalgalarından
Umudunun rengi albayarağı dalgalandıran
Göndere bakıp- nice şükürler etmişsindir
Memleketim vatanım deyip
Ardın sıra gelmişlerdir
Hasret oratoryalarıyla döktüğün yaşlar
Canından candan öte sevdiklerin arkadaşlar
Hep aynı düzlemde seyretmeyen yosma oynaş bir hayatın
Çizdiği zikzaklar- takınca çelme
Gel de ölmeden ölme dediğin sayısız kimbilir kaç yenilgi
Canından bezdirmiştir
Gün gelip gülmüş gün olup ağlasan da
Ve desen ki kusura kalma hayat
Benden aldıklarını sana misliyle iade edemeyeceğim
Bir canım var al onu da vakti saati gelince
İsteksiz adımlarla çıkarsın bir gün
Kalkacak son trene yetişmek için acelen ne
İstasyon garının merdivenlerinden
Ardın sıra binbir hatıra
Gözü yaşlı hayallerin umutların düşlerin
Sana bir mendil sallayacak ki mavi ve ıslak
Gölgenle bütünleşerek gelince vakti saati
O son düdük çaldığında ineceksin
Tırmandığın yokuşların merdivenlerinden
Yüksel Nimet Apel
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 4.4.2015 14:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama saymazsın işte... Kaç vakit geçmiştir, sevince koşarken o istasyonlarda... 'Sevince' bir başka çıkılır ya da inilir o merdivenlerden... Adımların ikişer tanesine yettiğindendir işte...Ne basamakları, ne de 'hangi vakti, saati' diye düşünmezsin...
Yorgunlukla başlar yılların ağırlığı... Sayısal değeri arttıkça yılların, aynı merdivenlerin basamakları da artar sanki... Aklına düşer... 'Ne zamandır acaba, vakti, saati?'
Yakın mıdır?
Çok içli bir şiir... Zamanın bizimle oyununu düşündüren...
Kutluyorum Efendim... 'Ömrünüze bereket' dileyerek...
Benden aldıklarını sana misliyle iade edemeyeceğim
Bir canım var al onu da vakti saati gelince
İsteksiz adımlarla çıkarsın bir gün
Kalkacak son trene yetişmek için acelen ne
Çok doğal karşılıyorum. Bir gün geldik belki de istemsizce. Soruldu mu ki?... Ana kim olsun, kardeşin olsun mu?. Mesleğini seçme şansı verildi mi ki. Aslında her şey planlıydı en büyük komnpitürde.
Ve bir gün yine sormadan hadi diyecekler. Belki yokuşları inmeye bile zaman kalmayacak. Tren mi, uçak mı, ışık hızıyla mı yolculuk, belli mi Nimet hanımcığım?
Fakat şairin dediği gibi:
ÜSTÜ KALSIN
Ölüyorum tanrım
Bu da oldu işte.
Her ölüm erken ölümdür
Biliyorum tanrım.
Ama, ayrıca, aldığın şu hayat
Fena değildir...
Üstü kalsın...
Cemal Süreyya
KUTLUYORUM ŞİİRİ VE SİZİ SEVGİLİ NİMET HANIM. BİRAZ HÜZÜN YÜKLENSEM DE GÜZELDİ.
Cemal SÜREYA
Şiir., en ağır adımlarla bile göz açıp-kapayıncaya kadar kısa sürede bitecek bir yolcuğun hüzün gözlerle izlenmesi gibiydi...
Kaleminize sağlık sayın Yüksel Nimet Apel....
TÜM YORUMLAR (4)