Vakti Leyli Yar (gece Vakti Yar)

Günün yorgunluğu çökünce üzerime,
Bir sancı peyda olur,
Bedenimin sol yanından.
Battıkça batar, sıktıkça sıkar ruhumu
Oturur can evime.
Aralanır hayal penceresi
Ay dolanır ilk akşamdan
Ardı vakti leylidir yâr.

Göğüs kafesim aralanır,
Bir çift üveyik kanatlanır,
Biri düne öteki yarına doğru havalanır.
Yükselir,
Yükselir taa gökyüzüne…

Dökülür mahzun yüreğimden
Ard arda sıralanır kelimeler,
Mırıldanır dudaklarım.
Ay şahitlik eder ahvalime;
Kafiyeler ahenksiz,
Dizeler kifayetsiz kalır.
Vakit bir şiire gebedir,
Doğar vakti leyli yâr.

Gecenin ayazı çöker,
Bunaldıkça bunalan ruhuma,
Üşürüm iliklerime kadar.

Bir deli rüzgâr eser,
Hayal penceresi kapanır,
Hatıralar gömülür mezara.
Zifiri bir perde çekilir,
Karanlık örter vakti leyli yâr.

Dört bir yanı sis kaplar
Düşler akamete uğrar,
Toz pembe hayaller yorgun düşer,
Hüzünle beslenen umutlar yarına kalır.
Vakit çok geç oldu;
Artık vakti leylidir yâr…

Ve bir gün gelir,
Bütün dualar kabul olur.
Umutlar hayallerle sulanır,
Yeşerir dal budak sarar,
Filiz olur kök salar.
Düşer amel defterine,
Birkaç satır daha.
Ardı fecirdir;
Vakit şimdi, vakti leylidir yâr.