Vakti Hazan Şiiri - Yusuf Akyüz

Bitti bir rüyâ gibi gecelerim, gündüzüm
Şimdi vakt-i hâzan da hüsrân’a dönük yüzüm.

Can çekişen bir ömrün hasatından payıma
Düşen buruk tebessüm, hayat dolusu hüzün.

Yakar vuslat özlemi, yürek düşer sancıya
İner aşk sağanağı, yağar hicrânı gözün.

Sitemkârca dikilip durur dost kapısında
İmbiklerden süzülür, akar öz canı öz’ün.

Gönülde ki özlemler dönüşür de kelâma
Serencam kapısında inler tınısı sözün.

Yürekler sırılsıklam ıslanır hülyâlarla
Hayreti donakalır şaşkınlıklarla gizin.

Irmaklar inleyerek kururken yatağında
Sıkar öz boğazını girdapları denizin.

“Eyvâh” bir kor misâli düşüverir zamâna
Ateş, yârânı olur; tükenmeyen gündüz’ün.

Döndürür de yüzünü ümîdin ışığına
Emerek kaynağını ışır şafağı yüzün.

Yâr olursa inancı hesap vakti Yûsuf’a
Ateş’i gül’e döner; belâ yurdun da közün.