DOST VE YAREN OLMA ÖZLEMİ ÇEKEN YÜREKLERE
İnsan küççük bir kainattır aslında,yada kainat kocaman bir insan.
İnsanın hayatı da kainatın hayatı gibidir.Her ikisinde de tek mevsimlik iklimler düşlense bile gerçekleşmez.Her ikisinde de içiçe yaşanırhep olumlu ve olumsuz süreçler.Her ikisinde de mutluluk ve hüzün,güç ve zayıflık,zafer ve hezimet yer değiştirir durur tüm zamanlarda.
Zorluklardan,sıkıntılardan sonra kolaylık ve imkanlara kavuşmasıyla umutlanan mutlulanan insan gibi bahar da bir diriliş muştusu olarak gelir kara kışın kıskacında bunalmış olan tüm varlıklara:
Umut yüklü bir gençlik çağından sonra makam,mevki,aile,her türlü imkan ve refah ile nimetlendiğin de çoşkunun doruğa tırmandığı,tahamülün ve fedakarlığın çömertliği kuşandığı,sanki adanmış bir ikliminin yaşandığı zamanlarla taçlandığı gibi insanın hayatı,kainatın hayatı da yaz mevsimiyle birlikte aynı tabloları yansıtır suret aynasında.
Ama tüm varlıkların kaderidir ki:hiç bir tazelik kalıcı değildir:hiç bir olgunluğun mütemadiyen dorukta kalamadığı gibi.
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin,ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden
