Vakti Hazan....(makale) Şiiri - Asım Kısbet

DOST VE YAREN OLMA ÖZLEMİ ÇEKEN YÜREKLERE

İnsan küççük bir kainattır aslında,yada kainat kocaman bir insan.
İnsanın hayatı da kainatın hayatı gibidir.Her ikisinde de tek mevsimlik iklimler düşlense bile gerçekleşmez.Her ikisinde de içiçe yaşanırhep olumlu ve olumsuz süreçler.Her ikisinde de mutluluk ve hüzün,güç ve zayıflık,zafer ve hezimet yer değiştirir durur tüm zamanlarda.
Zorluklardan,sıkıntılardan sonra kolaylık ve imkanlara kavuşmasıyla umutlanan mutlulanan insan gibi bahar da bir diriliş muştusu olarak gelir kara kışın kıskacında bunalmış olan tüm varlıklara:
Umut yüklü bir gençlik çağından sonra makam,mevki,aile,her türlü imkan ve refah ile nimetlendiğin de çoşkunun doruğa tırmandığı,tahamülün ve fedakarlığın çömertliği kuşandığı,sanki adanmış bir ikliminin yaşandığı zamanlarla taçlandığı gibi insanın hayatı,kainatın hayatı da yaz mevsimiyle birlikte aynı tabloları yansıtır suret aynasında.
Ama tüm varlıkların kaderidir ki:hiç bir tazelik kalıcı değildir:hiç bir olgunluğun mütemadiyen dorukta kalamadığı gibi.
Bundandır ki 'her dogan ölür,her yeni eskir.'denmiştir.
Ölüm tüm çarpıcı gerçekliğine ragmen yinede başa gelene dek ciddiye alınmaz.her nedense coğu zaman.
Eskimek de öyle:her yeni,hep taze kalacağını sanır.Eskimeyi hiç aklına getirmez yada getirmek istemez,ama zaman sinsi bir törpü gibi biteviye yıpratır,öğütür her şeyi.....
Vakti hazan bir vakti vedadır.Bir savruluş,bir kahır ve hüzün vaktidir.
Vakti hazan tabiatta olup biten mevsimlerden bir mevsim iken,bir insanlık mevsimidir de aynı zamanda.İnsan kendisiyle ilgili nereden gelip nereye gittiği sorusunun cevabıyla ilgili hummalı arayışını tüm mevsimlerde olduğu gibi vakti hazan da da sürdürmeli ve mevsimin lisan-ı hali ile insana vermeye çalıştığı mesajları doğru okumalıdır.
Her insan bir kitaptır okunması gereken,her insan bir tarihtir:kainatı kainatta ki tüm mevsimleri,tüm olayları,yaşanmışlıkları ve ihmal edilmişlikleri özünde taşıyan,kainatta ki her olay ve her taplo fasih bir dildir,bir başka kitaptır insanı kendisine anlatan.....
Vakti hazan bir tükenişin,ılgıt ılgıt eriyişin,fersiz kalışın,savruluşun ifadesidir.büyük bir oranda:İnsanlık fiziki gerçeklerinin gelip dayandığı sonuç açısından.
Vakti hazan sessiz bir çığlıktır,bir feryattır kainatı dolduran,bir serzeniştir,kahırdır,en içten,en ince bir sızıdır kimi insanlar için yaşamış olduğu ruhi erozyonlar bakımından.
Vakti hazana gelip dayanan insanın her hali bige ve içli bir nidadır duya bilenler için.
İnsan kainatın aynası ve dili olduğu gibi kainatta insanın dili ve aynasıdır.
En çoşkulu sevdaların dili onlardadır,en şedid vurgunların dilide onlarda,en yakıcı özlemlerin dili,en çürütücü firakların dili,en yiğit ve onurlu duruşların dilide onlarda bulur anlamını.
En amansız ihanetler onların sır sandığında saklıdır,en yüz akı hatıralar da onların hatıratlarında önemli bir mirascasına yer alır.
Belki de baharı baharcasına çoşkulu,heyecanlı,mümbit ve bereketl idrak edememiş olmaya,vakti hazanın apansız ve amansız bir şekilde gelip kapıya dayanmış olmasına karşı tepkisel bir çırpınıştır,bir çığlıktır,yada içli bir eyvahtır zamanlı zamansız esen rüzğarların koy verdiği ıslıklar bu mevsimde. Sanki içten içe bir firak ezgisidir ılgıt ılgıt esen yellerdeki o içli melodi.
Yitirilmiş zamanlara ve aşklara bir kahırdır ve deremeden kaybedilen goncalar için kadere derin bir iç çekiştir,ah ediştir:belki kırık bir ümit çalkanışıdır:bir ısınan,bir soğuyan,bir hırçınlaşan,bir dingileşen havaların hali pür meali.
Kim bilir belkide vuslat-ı gerçekleşmemiş,firakın acımasız kollarında çürümeye mahkum olmuş bir nice sevdanın özlemi bakışlarının ufuklarda savruluşunun,kahroluşunun,kayboluşunun bir isyanıdır,o isyanın kahır göz yaşlarıdır,kanıdır,teridir:sert ve soğuk bir şekilde biteviye yağan güz yağmurları....
Tüm yürekler bir güneşe tutkundur,her yüreği ısıtan,kanını kaynatan bir güneş vardır.Her yüreğin hayalinde karanlık yanlarını ışıtan,gecesine kandil olan bir güneş vardır.ulaşmak istediği ve her yürek böylesi bir güneşe yolculukta tükedir adımlarını.
Her günün yorğun ikindiler olarak akşamın kucağına döküldüğü gibi çarnaçar,her ömrün mevsimi de hazana varır dayanır.tüm güneş arayışları dinmiş,umut iklimlerini tüketmiş ve kendiside tükenmiş olarak.
Tüm mevsimleri bir bir tükedirken tükenmiş olmamanızı,vakti hazana gelip dayandığında mevsiminiz onu koynunuzda yüreğinizi ısıtacak,karanlıklarınızı ışıtacak sıcacık bir güneş yumağıyla karşılamanızı umarım sizi seven yüreklerin muhabbetle dokunduğu bir huzur ve sevgi kaftanına sımsıkı sarınmış olarak karşılarsınız onun tüm hıçkırıklarını:umarsız ve onurlu duruşta.......