Vakti Geldi Şiiri - Nurcan Ördek

Yine yanlışlardasın sevgili dostum;
Yanılgın yanlışlara, yanlışın yangınlara dönüşüyor.

Cahilsin dostum, kendini bilmeden başkalarını tanımaya çalışan kara cahil...
Erdemin sayılan değerlerine yüz çeviriyorsun kendine esirgediğini başkalarına veriyorsun,yüreğinin derinliklerinden hesapsız, çıkarsız... Verdikleri beklentin, beklentilerin düş kırıklığın oluyor. Tükettiğin yüreğin kanıyor orta yerinden düş kırıklığın battıkça. Vermelerin huzurunu taşıyamıyorsun çünkü sen yoksun kalıyorsun.

Körsün dostum, kendi güzelliğinin farkına varmadan güzellikleri keşfe çıkmışsın...
Alalacele çizerken aynadaki aksini, karakalem çalışırken kendi portrende; özenle ve büyük bir coşkuyla çiziyorsun gördüğün her sureti, hayran kalıyorsun çizdiğin resme, resmin gözünde büyüyen imgesine... Renklerin ahengi seninle bütünleşmedikçe eksik kalıyorsun...

Sağırsın dostum, herkesi can kulağıyla dinlerken, kendine sağırsın, ruhundan yansıyan melodiler boşlukta yankılanıyor. İçine hapsettiğin, duymazdan geldiğin şarkın, yanlış cümlelere sarılıp mağlup bir kavganın parçası oluyor.

Silkinme vakti gelmedi mi? Ne zamana kadar böyle sürecek kendine ettiğin zulüm? Hadi kulak ver ruhunun şarkısına, aynalarla barış ki gözlerinin yarattığı gökkuşağını farket, anla sen kendine değer verdiğin ölçüde seversin insanları, yaşamı