Vakti Değil 2 Şiiri - Mücahit Karaçınar

Vakti değil,

Çekilip baharın gövdesinden.

Beyaz kristallerin,

Kirpiklerime yaslandığı zamana varmanın.

Vakti değil, belki...

Çalımlı ayaklarım gazellere çarpılmışken,

Başını açmamışken ağaçlar,

Tohumlar çekilmemişken kovuğuna.

Yaşam adına mücadele vermenin...

Vakti değil,

Kalbimdeki şazende tohumların,

Kristallerle katılaşıp,

Bir yaz sabahında uyanmanın,

Ağır uykulardan,

Vakti değil.

Er yada geç!

Gün ışığıyla, yıkanacak elbet,

Bu buzdan dağdağalı,

Gasvetten pas tutmuş insanlık.