Sır deyip attılar seni ömrüme,
Kârine istedim, sükût dediler.
Yirmidokuz harfi verdim emrine,
Boyun bük sessizce, unut dediler.
Tahayyül şehrinde filizlendi gül.
Her nefes yeniden alevlendi kül.
Feryadı bırakıp iç çekti bülbül.
Sükût, nisyanına kanıt dediler…
Yanarım, sevmeyi bildim bileli.
Köleyim, bir güle güldüm güleli.
Yareme değdikçe zamanın eli,
Giryeni gönlüne akıt dediler…
Hasreti gönlüme mihmân eyledim.
Ağyara katlimi ferman eyledim.
Derdimi derdime derman eyledim.
Sustuğum her an’a ağıt dediler.
Pürtelaş bir yangın vardı zamanda,
Yolcuydum hancısı olduğum handa,
Sessizce toprağa düştüğün anda,
Ruhunu göklere dağıt dediler…
Bu aşkı ruhundan damıt dediler…
14.12.2010
Yusuf MescioğluKayıt Tarihi : 15.12.2010 08:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yolcuydum hancısı olduğum handa,
Sessizce toprağa düştüğün anda,
Ruhunu göklere dağıt dediler…
Bu aşkı ruhundan damıt dediler…
14.12.2010
Yusuf Mescioğlu
kutlarım tam puanla. emeğin güzel ürünü şiire değer aşka değer.
Umarım bu ifadeler aşk-ı hakiki türündendir! Zira aşk-ı mecazi için şu mısralar israf olur du doğrusu.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (2)