Vakt-i Leyl Şiiri - Sefa Tülek

külüngü vurduğunda Ferhat
külüngü dağa değil kendine vurduğunda
yıkıldı dağlarca
yalnız dağ mı yıkılıyordu
nasılsa
aslı’nı sele verdi Ferhat, aşkı da..

gerçeğin nasırlı elleri
yırtıcı bir temasla
bir gül yaprağına değdirdi ateşi

acıya sarılıyorduk dostlukla
ateşe dokunur gibi
yaşamak deniyordu adına

külüngü bana vurduğunda Ferhat
ne dağa ne suya
yalnız bana vurduğunda
sırtımı dağa vermek üzereydim Ferhat
sen onu korkusuzca yıktığında

nasıl kıydın diyordum
kıyımların en ağırıyla
göğsüme düştü başım
sen güvercin bakışında
kalbim bir meryem masumiyeti altında
ezilirken dağlarca
nasıl kıydın diyordum ki
yıkılıyordu onlarca Ferhat
nasıl mı
dağlarca...