Vakt-i Kerahat Şiiri - Kubilay Enginol

Kerahat vakti geldi, keyf zamanıdır
Keyf alıp neşelenme anıdır
Ehli-keyf olunca, kalem çıkartılmalıdır
Çünkü en güzel şiirler mey eşliğinde yazılandır
Ne zaman karşıma oturdun?
Elindeki kadehi hangi an doldurdun
Neden alaycı gülümsüyorsun?
Hoşuna mı gitti eser-i berduşun
Ne güzel hayallerimiz vardı
Biz konuşurduk, Âlem susardı
Bülbül gibi şakırdın, neşeli
Göz süzerdin, ne de işveli
Kadehimden bir yudum içemezsin
Hayal de olsa, yine çok güzelsin
Ben her akşam buradayım, gelir misin?
Unutma, Haşre kadar sevgilimsin
Olmadı, olamadı heyhat
Kopardı birbirimizden acımasızca hayat
Ama kader, maalesef hakikat
Sevgilim, daima Nurlar içinde yat