Vakt-i Heba Şiiri - Zinnet Eda Sarıkaya

Kıyısız bir zamana el uzatıyorum ansızın .
Ne uzağa gidebilir ne yakına dokunabilirim
Biçare dert ile halleşmekte gibiyim
Yarına sesleniyorum olmayan yarınıma
Savrulan ahde yalvarır gibiyim
Ne için yalvarır dururum biçare ?
Ya git ya da gel mi derim
Ah de be gönül
Vaktin inşirahı varsan gel de
Havaya uçusan toz zerresi misali
Bu vakti hebâ etme gönül
Candan cana veda etme gönül
Sussam birlikte hemdem
Konuşşam lâl olur hani dilim
O vakit yalnızlığım yankı yapar sensizlik ile
Kuş ölür, yaprak düşer
Yaşanılanlar bir mazi olur
Vefa pîr
Sevda muzaaf ihtiyaçken
Aşk, ruhun tekammülâtına göre inkişaf olur