Vakt-i Ayrılık Şiiri - Bedri Adanır

I.
Düş değildi,
donup kalmıştık o günün
o saatinde:
Vakt-i ayrılık deminde…

Kopmuştu film,
tutamamıştık;
kayıp gitmişti
hayallerimizin hayatı...

II.
Çözülünce denizci düğümü aşklar,
Kana bularmış mavisini denizler,
Ay kara bulutları çekermiş üstüne,
Yakamozlar kaybolur,
Zifiri karanlık çökermiş…

III.
Sokaklarda bir başıma,
Gölgesiz, sensiz,
İzbe sol yanımla bir ben kalırım sonra,
Vakt-i ayrılıkta…
Dön, diyemem artık, dönme de…
Ama sen bilirsin;
'Ne denizler dağlardan bu kadar yüksek,
Ne sevinçler acılardan bu kadar ayrı... Sen bilirsin...'
Bedri Adanır