İçimde bir deli mutluluk,
Mavim, masmavim,
Beni kalbinde uyut.
Uyut gözlerimi, gözlerinde,
Umut, göklerimin özleminde,
Yedi ren açar sen yanımda,
Bir gemi daha batar,
Bu yalnızlıklarda,
Hoyrat eser rüzgar, kırgınlıklarda
Kalbe batar, batar durur da karanlıklar,
Serabın olur akşam hüznü,
Soğuk sular düşmanın…
Mavi hayallerle geçiyordu zaman,
Sokaklarımın sesi maviydi, maviydi caddeler
Ve çalıyordu şarkılar mavi perdeden,
Söyle nerden çıktın sen?
Siyahıma hüzünler çökerdi katre katre,
Sevinci hüzne dökülmüş anları
Anımsıyorum, sislerin ardından,
Umutlar, ardı sıra düşmüş geceye,
Hayalin gizlenmiş bendeki bu bilmeceye.
Geliyorsun, gözlerin ışıldıyor ve yüzünde hüzün,
İnanmak bitince başlarmış yalnızlığın senfonisi.
Kırılan dalların melodisi, kuruyan yapraklarla birleşir,
Bir sonbaharı canlandırır hatırda, sevgilinin o gidişi.
Rüzgârına bırakılmış sesler karışır araya, sevgi, emektir, gibi,
Ama yok sayar o umutlu bekleyişi.
Bilmez hiç, bu sokaklarda kimliğine karışır onca kişi.
Yüzümde yağmurun yalnızlık yüklü sözleri
Elimde eskiyen bir esaret çiçeği,
Lando’nun lakırdısına inat bu sessiz geceyi
Sevdanın sisleriyle anıyorum...
İnişli çıkışlı hislerin son durağında,
Zamanın taşıdığı kederi biriktiriyorum dudaklarıma,
Elini masanın altına
Avuçlarını sıkarak koydu.
Bana kimsiniz diyen bakışları
Vardı.
Vardı bakışlarına bir tutam tatlı merak,
Utangaçlığın soluk tenine değdiği
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!