Vakitsizlik Şiiri - Taha Yavuztürk

Vakitsizliğin kurbanı oldum
Başım desen bir sermest ülkesi
Yaşam parmaklarında
Can suyum dudaklarında
Sen gayri bir dünya, ben yokluğun başında

Vakitsizliğin kurbanı oldum
Şaşkınlık sürdü ayaklarımı
Merakım kazdı mezarımı
Ulaşamadım aşkının ütopyasına
Vardım bir yere, varmazlığa ağladım

Ellerin, ellerin mülhem yer yüzüne
Adın kurtuluş tutsaklığıma
Çehren, güllerle donatılmış cennet kalesi

Vakitsizliğin kurbanı oldum
Başka bir boyutta ulaştım sana
Sen koca bir evren iken
Ben seni dünya sandım, afalladım
Bir gök indi tepeme, şimşekler yüreğime

Vakitsizliğin kurbanı oldum
Vakitsiz girdim masalına
Ütopyanı vakitsiz buldum
Vakitsizliğin kurbanı oldum
Ve bu masalın katili...

Ellerin, ellerin mülhem yer yüzüne
Adın kurtuluş tutsaklığıma
Çehren, güllerle donatılmış cennet kalesi

Şimdi bir vakit diktim avuçlarıma
Gözyaşlarımla sulayacağım her gün
Canımda verip can katacağım ona
Bir bebek gibi büyüteceğim
Vakti geldiğinde
Kollarımın arasına alıp geleceğim

Ey vaktimin sahibi
Ahirim, azmim, sınavım
Beyazlarımı giyindim geliyorum
Ya ölüme beş kala ya seninle sonsuza...