Vakitsiz yolculuk Şiiri - Orhan Çevik

Bir ukde; ne şiir ne şair ne de şairane
Sokak köşelerimiz de huzursuz hengâme
Umut olmuş sana artık amansız sermaye
Zaman, engerek yılanı misali kan da zehir
Tutsak bırakır, gözlerinden akan nehir.

Bedenler kirli, ruh kızgın çöllerde bedevi
Toprak kokar nefisler nisan yağmuru sonrası
İki okka bastonuma vurdum demirden çekicimi
Belkide törpülenmiş meşeden tabutumun direği

Hisset ellerinin buruşukluğunu artık vakitlice
Düşünmez insan haddini iş başa gelmeyince
Sende geleceksin elbet zamanla nasihatimce
Var mıdır? Yaşayan öteki garlardan bihaberce.
Yıllar geçiyor, kara dumanlı tren gibi ensende
Uğultusu yaklaştı; belki son vagon, son seferde..