Vakitsiz Yağmurlar Şiiri - Ayşe Karabulut

Değmesin teni yeryüzünün güneşe diye
Aydınlığı çaldım
Uyku tozları serptim
Yarı uyanık yağmurların üstüne
Kimse uyanık kalmasın diye
Görmesinler, hissetmesinler...
Kelebeklerin nasıl yandığını
Nasıl saklı tuttuğumu bilmesinler
İçimdeki kırık kanatlı kuşları
Kaç çarşaf ördüm gecelerden
iğneler kör, iğneler sağır, iğneler dilsiz...
Bendeki tutsaklığın aşikar olmasın
Saklı kalsın sol yerimin yaralı bahçeleri diye
Kaç defa kazdım gark kuyularını
Kaç kez bıraktım kendimi sendeki güvercin kalelerine
Durak durak yardım buz tutmuş istasyonları
Yalnızlığa doymuş peronları
Umarsızca...
Vakitsizce hissettim seni, gayri ihtiyari
Ama isteyerek ama istemeyerek...