Sevdiğiyle her şeyi,
Paylaşamazsa insan,
Hiç bir şeyden,
Zevk almamaya başlar,
Sen yoksun artık,
Zevk alınacak ne kaldı,
Sensizlik ve yalnızlıktan artan?
Madem ki vakitsiz ölüm seni,
Dünyadaki varlığımın yarısından,
Ve ruhumun en aziz varlığından,
Yoksun olarak yaşamaya,
Müebbede mahkum etti beni,
Artık ne anlamı var ki,
Sensizlikle müebbed yaşamanın,
Bilemezsin ki güzelim,
Sen vakitsiz öldüğün an,
O gün ikimiz birden öldük.
Kayıt Tarihi : 24.1.2004 16:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Osman Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/01/24/vakitsiz-olumun.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)