Sen üzûlme çınar ağacım
O zaman kalbime bıçaklar sokuluyor
Gölgende dinlenirken
Üzülme
Sevgililer
Ölümle ayrılığın
Bıçak izlerinden kenetlidirler
Epi topu 400 sayfa aşkmışız
Küçük bir el kitabına sığmışız
Sen ölünce biz de ölmüşüz
Kabrinin başında sen gibi bir çınar
Filiz tutmuş sen gibi bakar
Havaya bırakılmış ipek mendilim
Yüzsüz bir gemi acılar, demir almıyor
Dedim Ölme...
Seslerin ceplerimdeki bozuk paralar
Burada bırakmazsam
Uçamıyorum
Ve hasretinde bataklık gibi
Anasını satayım
Battıkça batıyorum
Hey sevgili
Topladım bende yelkeni
Peşinden uçmak istiyorum bir yöne
Unutamıyorum
Ölmek istiyorum,
Hiç ölemiyorum...
Vakitsiz ölebilmek
Küçük insanların hüneri değil...
Kayıt Tarihi : 11.10.2013 15:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!