Vakitsiz Gelmez Ölüm... Şiiri - Mecit Ak ...

Daha doğarken belli nefeslerin sayısı
Endişe etme gülüm vakitsiz gelmez ölüm
Çadır kurduğumuz yer son nefesin kıyısı
Hiç kimseyi bekletmez, gecikmek bilmez ölüm.

Şeb-î ârus, vuslattır, güzel ruh için ecel
İsme özel davettir; "Kulum, artık bana gel!"
Kimine ılgıt ılgıt huzur veren hoş bir yel
Kimine çile bitmez; yüzüne gülmez ölüm.

"Durun!" emri geldimi kalbe ve her ekleme
Mümkün değildir artık vâdeye an ekleme
Azrâil emir kulu; tehr-i ecel bekleme
Zâr etsen de farketmez; yaşını silmez ölüm.

Pîrken saça ak düşer ele baston verilir
Hakikat "ibret" olur mezarlara serilir
Ehl-i takvâ kullara âkibet gösterilir
Gâfile salâ yetmez; kolay sezilmez ölüm.

Tenden içe can için kafesinden uçuştur
Dünya denen bu handan ukbâya bir geçiştir
Mü’min olanlar için ecel, şerbet içiştir
Münkir nedâmet etmez; bilir, üzülmez ölüm...
Kalp gözü kör olana sırdır, çözülmez ölüm.