Vakitsiz Şiiri - Coşkun Gezici

Arsızlaşan sükunetle doyurduğum
Tüme varan şerha düşler,
Eksik bir bütündür yokluğunda.
Yokluğun,
Umuda köle belleğimin efendisi.
Kundaklayıp ona dair ne varsa
Küllerinden arta kalan
Matemi karşıladım.

Penceremde
Zamanın artçı sarsıntıları,
Savaşan mevsimlerin hengamesi...
İklimini şaşırmış güz sancıları kaldı
Bir de
Hazana öykünen kış ayazı.
Oysa mevsim yazdı
Ve çatlayan dudaklarımın hatırına
Seraptan su umarken çıkageldin
Yitik bir çağlayan gürültüsüyle.
Vakit lal, vakit geç sevgili!
Işık hüzmesinin su sanrısı
Yetiyorken susuzluğuma
Ne olur çek git
Boğma beni dipsiz sularında.