kör duyguların eşiklikte unuttuğu durumsuzluk
cıvıl cıvıl heyecanlarla vurulur cankuş
ismini defterden sildirir çığlıklar
buğunun fıçısında beslenir hüzün
yağmur damlasını küstüren gonca
vakitsiz doğar acı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
