Vakitlerden Ölüm Şiiri - Müjdat Güven

Su yolunda kırılmış testi
Ekmek yolunda patlamış bomba
Vakitlerden ölüm
hayın, basmış bir dağın
Karlı kanlı patikasında

Ulusum insandır benim
Vatanım toprak
Ölürüm yedi gün yedi kıtada
Ölürüm, ölürüm bitmez bu zulüm
Ne namluda kurşun biter
Ne el tetikten çekilir
Yıldızlarla bezenmiş gökten
Bombalar düşer payıma
Yağar dört mevsim
Dört tarafıma

Vakitlerden ölüm
Gökyüzü ağlamaklıdır Bağdat’ta
Refah seviyesi yüksek
Bir kurşun saplanır alnımın ortasına

Bu;
fırtınaya el kaptırmış Zilan’dır
Leba leb dolar dereler
Cesed cesed üstüne
Demir kartallar döver
toprak damları
Vurulur düşer
Ana oğul üstüne

Ve ateş
Bir de ateş
‘’Altın ova’’ üstün dağ
Yanarsın ha
Yanar bebeler
Eli pencere pervazında
Ana karnında
Ve Burası Muştur yolu yokuştur
Yemene gitmeyenin de
halı yamandır

vakitlerden ölüm
leş kargaları uçuşur üstümde
fermanım yazılmış beyaz bir kağıda
fermandar beyaz
ferman kara
ben karayım
ölürüm, ölürüm bitmez ölüm
elmas biter
petrol biter
beyaz gider
her bir şey heybesinde
bir ölümü bir de ihaneti unutur
Nairobi Askeri Üssünde

bu da medeniyettir
bizden ırak
Tuna boyunda
Ve en medeni kurşun
Göğsünde durur
Bosnalı bir çocuğun
Srebrenitsa’da

Vakitlerden akşamsa
Dağların ardı kızıldır
Durur seyreylersin
Lakin
Vakitlerden ölümdür yine
Tenim kızıldır şimdi
Vurur, seyreylersin
Öldür, Öldür bitmez dağların kızılı

Ey çarkı döndükçe
Üstüme kan sıçratan
Dört elle sarılmış boğazıma
Ey zulüm ocağı
Yaşamakla bitmez ölümler doğuran
Kanlı, sancılı
Ey Bağdat’ın
Bosna’nın
Zilan’ın
Gazze’nin
Hiroşima’nın
Türkistan’ın
Kürdistan’ın
Ulu dağlarına yas düşmüş Kafkas’ın
Gözyaşından Nil doğurmuş Afrika’nın
Ey acının coğrafyası
Ey zulümle başı dönmüş
Dur artık
Yuların bir celladın elinde
Asırlardır tersine, dört nala,
Haberin yok
Kimin avucunda dört dönersin
Mevsim hep aynı
Vakitlerden ölüm
Ne cahiliye devri bilmişsin
Ne ahir zaman
Ne sanayi devrimi
Ne atom çağı

Ulusum insandır benim
Vatanım toprak
Ölürüm yedi gün yedi kıtada

(Işığın Kaynağı Dergisi sayı 7
Arnis Gazete Edb. Eki )