Vakit Yüreğime Sığınma Vakti

ayrılık adına yazdığım en muazzam şiirlerle sınamaktan vazgeç beni.
kahır mı düşmeli payıma bu saatten sonra,
bu yaptığına ne demeli...?
tüm denizler gözlerin gibi derin ve
işittiğim tüm iltifatlar sözlerin gibi mi gelmeli....?
bilemedim yar...! ! !
beni mutsuz etmekle ne alıp veremediğin var...?
ne zaman seni beklemelere gitsem,
kendi yalnızlığa düştüm ben.
oysa bir nebze olsun medet ummamıştım,
bana ayırdığın dar vakitlerinden.
ne zaman kaderime küstürmeleri oynasam,
dar gelirli zamanlarına hüzzam kadehler kaldırsam,
ardı arkası kesilmedi uzun havalarının.
sürç-i lisan belledi eş dost bu aşkı.
ve ne zaman seni affetmek için can atsa bu yürek,
ninemin ceviz oymalı sandığında sakladığı
sararmış dantelleri gibi uğrunda sarardı.
ah bir bilsen,
avuçlarımda sana dair çocukluğumdan kalma ne dualarım vardı.
keşke nasibini alsaydın yar.
gözlerimin gözlerine diyeceği çok şey var.
batık bir şehir gibi şimdi yüreğim.
her bir köşesi ayrı bir enkaz.
neresinden seslensem duyarsın yar...?
kıştan çıkmaz şu fukara gönle bahar yollasan ya az.
anladım,
bu sevdadan payımıza düşen hep ayaz.
vakit yüreğime sığınma vakti.
oysa o yekpare gülüşlerinde ısınmak için,
canım ne çok eridi...
toparlan sevdam.
vakit,daha fazla oyalanmadan,
söküğü bol,yaması derin,
ütüsü çift dikiş bu sevdadan,
kimsesizliğime revan vakti...

Can Çalışkan
Kayıt Tarihi : 28.1.2016 22:52:00