Vakit Yokluğunken Şiiri - Muharrem Abut

Bilmiyorum hiç söylemediğin için,
Sen, ben yokken ne yapıyorsun?
Ama sen yokken ben ne yapıyorum biliyor musun?
Saat ilerlemişse mesela, uyumana yakın,
Elime bir parça pamuk,
Pamuğaysa ucundan aseton damlatıyor,
Tırnağındaki ojeleri siliyorum.
Ve muhtemelen rengârenk oluyor o ojeler.
Rengârenk olduğu için resim yapasım geliyor.
Cin Ali bile çizmekten aciz bir adam;
Gökkuşağının resmini yapıyor ojelerinden.
Sonra seni çizesim geliyorum.
Odamın duvarlarına, masamın üzerine.
Fakat çizemiyorum.
Seni sen gibi çizebilecek bir tuval bulamıyorum, olmuyor;
Hiçbir duvar ve hiçbir masa üzeri.
Çünkü sen nakışsız yaşamaklara,
Dizelerimle çizdiğim bir resimsin.

Ve o yüzden sen yokken en çok seni yazıyorum.
Adına şiir denilen, sensiz şiir olmayan şiirlerime.
Ve ben seni yazıyorsam şiir diyorum yazdıklarıma.
Şiir senle güzelleşiyor;
Deniz seninle mavi, göller seninle duru,
Ağaçlar seninle yeşil, ekinler seninle bereketleniyor,
Kâğıda düşen her bir dizede.

Söz gelimi bir ırmağı anlatıyorsam,
Kenarında senin oturduğunu düşlüyorum.
Düşleyince senin oturduğunu,
Irmak tepeden tırnağa balığa kesiyor.
Balıkçılar bayram ediyor,
Her akşam rızkını toplayıp,
Mutlu, mesut tutuyor evinin yolunu,
O gün çocuklar çikolata yiyor babalarının elinden.

Bir dağ başını anlatacaksam eğer dizelerimde,
Eteklerinde oturduğumuz dağlar geliyor aklıma.
Mevsim bahar oluyor, etekler çiçek;
Bütün köy çocukları çiçek topluyor.
Kimisi öğretmenine çiçek götürüyor,
Kimisi annesine, kimisi yavuklusuna.
Ve kimisi o hafta sonu;
Köylerinden geçen karayolu kenarında çiçek satıyor.
Kalem alıyor, defter alıyor, kitap alıp, kitap okuyor.
Yani hiçbir çocuk kalemsiz, deftersiz, kitapsız kalmıyor;
Hiçbir öğretmen, hiçbir çocuğa kitap, defter, kalem sormuyor.
Ben seni düşünüyorsam…

Ben seni düşünüyorsam eğer,
Bil ki birileri ekmek parası kazanıyordur.
Ağlıyorumdur sensizliğe,
Mendil üreticileri;
Özlemişim, sana geliyorumdur,
Benzin üreticileri;
Uyuyamamışım, ayaktayımdır,
Elektrik üreticileri;
Başım dönüyordur hasretinle,
İlaç üreticileri;
Dolmuşumdur, doluşumu kâğıda döküyorumdur,
Kâğıt üreticileri;
Yaşıyorumdur, nefes aldığım, yürüdüğüm,
Gezip dolaştığım, özgürlüklerim olduğu için,
Devlet vergi alıyor;
İşçilerin, memurların maaşını ödüyor,
Köylere elektrik su götürüyor,
Baraj yapıyor, yollar inşa ediyordur ülkenin dört bir yanına.
Yani sevgili ben seni düşünüyorsam,
Çarklar dönüyor,
Fırınlarda ekmek pişiyor,
Fabrikalarda bacalar tütüyor,
Sen bile ben seni düşündüğüm, düşünebildiğim,
Seni senden öte seven birinin varlığını bildiğin,
Böylesi sevilmenin her kula nasip olmadığını,
Olamayacağını anladığın için gönül rahatlığıyla uyuyorsundur.
Uyu sevdiğim,
Sen rahat uyu.
Sen uyu ki rahat rahat;
Seni rahat rahat sevebileyim.
Sen uyu ki;
Sen gibi Leylaların uyuduğu gibi,
Bütün Leylalar uyusun.
Ben gibi Mecnunlar yüzünden hiç kimse aç,
Hiç kimse susuz,
Hiç kimse aşsız, ekmeksiz kalmasın.
Ben seni rahat rahat ve daha çok sevebileyim.
Şimdi saat sabah 5’e 5 var.
Ve ben seni düşünüyorum…