Vakit yine Sen vakti Şiiri - Eda Sönmez

Vakit yine sen vakti...
Kaç şiir uçurdum gözlerimden yüreğine kim bilir?...
Kaç defa kalemi elime alıp bıraktım hatırlamıyorum...
Gecede demleniyor hasretin...
Sen oluyor sesim sen kokuyor tenim...
Ben yine senim...
Bir şiir çekiyor ki gönlüm...
Harf harf ,hece hece, gece gece sen olan...
Siyah bir mürekkep bulaşmış masmavi hayallerime...
Ellerim,yüzüm ,sözlerim sana boyanmış...
Feryadım arşa dayanmış...
Sessiz sessiz düşüyor söz yaşlarım sîneme...
Kirpiklerimde kapkara bir sessizlik...
Vakit yine sen vakti...
Bilirsin lâl dir gözlerim...
Âma dır sözlerim...
Sâhi sen kimsin ?...
Neden esaretine sürgün yemiş bir gedâ gibi hissiz ve nefessizim?...
Neden gönülhânemin her köşesinde izlerin? ...
Sessizliği rüzgarın dans ettirdiği yapraklar bozuyor...
Bir hayalden çıkıyorum irkilerek...
Lakin başka bir hayale dalıyorum, dokunuşunu hissediyorum titreyerek...
Vakit yine sen vakti...
Ben yine senin le uyanmak ümîdi ile seninle kapıyorum gözlerimi...
Yatağım sen...
Yastığım sen...
Nefesim sen...
Kokum sen...
Rüyâm sen...
Duâm sen...
Bak; yine bir şiir uçurdum gözlerimden...
.
Çeçen kızı Sâre Eda ✍🏻💙