...Vakit yine bir akşam üstü.

Vakit yine bir akşam üstü.... Karanlık çöktü çökecek bu şehrin üzerine... Sen... Yine her zamanki gibi yanımda yoksun... Uzak... Yosun kokan şehirde kaybolmuşsun... O şehri hiç sevmiyorum biliyor musun? Hep uzaklaştırıyor bendeki seni bana... Ben bin adım atarken... O şehir adımlarımı tersine dönderiyor sanki... Bir türlü gelemiyorum... Bir türlü bulamıyorum seni... Yosun kokan o şehir var ya.... Nefret ediyorum ondan inanki...Göndermiyor bir türlü seni bana... Engeller koyuyor yollara.... Offffff offfff... İşte yine bir sigara içimi zaman... Bir demli çay sana, bir demli çay bana dolduruyorum narin, beyaz porselen çaydanlıktan... Yine yaptığım kek ve kurabiyeleri tek başıma mı yiyeceğim.. Of offff.... Sen yokken de yenmiyor ya... Yine mahalledeki çocuklara vereyim bari... Biri senin için.. Biri benim için diye sayarak.....

Ne zaman geleceksin bu şehre... Kalabalıklardayım... Yalnızım... Sensizim... Yosun kokan o şehiri sevmiyorum... Şehirdeki denizi mi başka yere taşısam... Yoksa dolgu mu yaptırsam denizin üzerine belediyeye.... Offff offffff.... Ne yapsam da seni bana getirsem... Yollar açık... Yollar aydınlık... Sağlı sollu beyaz güller ektirdim yol kenarlarına... Arada bir kır çiçekleri ve papatyalar var... Bilirsin ki çok severim kır çiçeklerini ve papatyaları... Ama bir o şehirden uzaklaşabilsen.... Yosun kokulu şehir... Kara bulutlu şehir... Taş kalpli şehir..... Meraklanma sen.... Bir çaresini bulup uzaklaştıracağım seni o şehirden.... Daha olmadı... Ben geleceğim o yosun kokulu taş kalpliye...

Vakit yine bir akşam üstü.... Karanlık çöktü çökecek bu şehrin üzerine... Sen... Yine her zamanki gibi yanımda yoksun... Uzak... Yosun kokan şehirde kaybolmuşsun... O şehri hiç sevmiyorum biliyor musun? Hep uzaklaştırıyor bendeki seni bana...

Neriman GÖK

DOST YÜREKLERDEN...

Yosun kokulu bu şehir... Tarihin kalbinde iz bırakan bu şehir... Bu koca şehir... Yaklaşık 12 milyonluk bu şehre bir tek sen mi fazla geldin? ... Gel desem gelirsin değil mi? Uzak yollarına nice yiğitlerin kurban olduğu bu şehir senide bekler. Bu şehir ki; Gülleri yirmi dört saat kokar, aşklar yirmidört saat yaşanır bu şehirde. Bu şehir... Bu şehir... Bu şehir...
Bu şehir, sensizliğin köşebaşı çaresizliğinin emaresi martıları barındıran şehir. Yokluğunda martılarla beni haberdar eden şehir. O yosun kokusu olmasa martılar olmaz bu şehirde. Ve bana senden haber verecek bir habercide kalmaz bembeyaz gökyüzünün aydınlığında, bu şehirde...

Ey hasretine nakaratlar yaktığım... Ey yollarına gül yaprakları döktüğüm... Ey uykusuz gecelerde yalnız hayallerimde senli kilimler dokuduğum... Resmini gökyüzündeki yıldızlarla ördüğüm hasretin perisi... Senden uzaklarda sana yanan bu garibi duysan diyorum... O eşsiz kadife desenli sesinle bir seslensen diyorum... Çokmudur bana bir ses vermek... Gir hayallerime de bir şiir oku. Monaroza'yı oku bana, şu yosun kokan denize karşı. Akşamları yakamozlar eşliğinde seslen yüreğime... Karanlığı bir yorgan gibi bürüyüp üstümüze, sınırsız mesafeler alalım gökyüzünde. Yedi tepesinden yedi aşk okuyalım yedi tepeli semalarında bu şehrin. Destalaşsın bu semalarda bu sevda...

Sessizce ağlamanın güzelliğiyle dolu bir akşam vaktinde, hayallerden hayallere garkettin beni. Canan, umut veren sözüne, yanıp duran özüne, ab-ı hayat fışkıran gözüne ve gül-i zar çehrene; şiirler yaktırdığın bu dar vakitte, uzak kalmanın zorluğuyla bir kez daha sıkışan yüreğimi, geliyorum diyerek genişletmez misin? ...

İsmail UZUN