Vakit Tamam Şiiri - Altan İlhan Arslan

Bu ne dergâh, bu ne han, bu ne ey pirim!
Anda devrilip kayan ömrüme girmişsin.
Sözün vaktedir, vakit ömürde de tamam
Bu ne is, ne ateştir beni pervada yakan.

Tut ki şu izarıma vurduğu fecrimin sonu
Nefesim tutuk ve gözleri doldurmuş olsa.
Tut ki kelime-i vahdet yaksa dilin ucunu
Aşka yananmı kalmış iki zaman arasında.

Ne çare olur artık, kefen hazır ömür kışta
Sen dizarıma ekle, latif et bir cümle beni
Ben çaresine yanayım ne olur öyle susma
Sende mi lal olup yalnız bırakacaksın beni.

Cümle âlem dursa karşı şahadete kerh edip
İnime soktuğun şu Rahşan-ı ümmetin
Kılıcı kan damlayan hançer bakışlarına gidip
Belaya sok beni ey pirim haber geldi Ali'den.

Nice ahval yanık, etraf bela, etraf çevrili
Cevriyle sökmüş karanlık gün o kadar fena
Bütün hicivler ışığa, nefis karanlık ve ayrı
Vakti tamam dünyanın dua ister Altan'ı.