Vakit Tamam Şiiri - Derya Karakoyunlu

hormonlu aşklar
bayat ve küflü ihtiraslar
bir okadarda çamura bulanmış tutkulu sevdalar...
sevinçlerimi çoktan geri dönüşümü olmayanlara attım bile
üstelik bir kazıkta ben çakmadım giderken
son lokmamı da bırakıp gitttim üstelik
midem sırtıma da yapışmadı,
sen seçerken kağıttan aldanmacayı...
akvaryumlara gömdüm başımı
balıklar gibi unuturum belki geçmişimi
tutuşan kibrit tanelerinde tenimin senden bulaşmışlığını erittim
ve vakit tamam bebek
iğrenç ve çatallı dilinle söylediğin gibi...
seni terkediyorum ama şimdi! ! ! !
ama ben!
sanmaki sana kızgınım
bilirsin ki benim hiddetim en büyük iltifatın
çöpün bile kalmadı zihnimin en boş yerinde
kan portakalların suyunuda içmiyorum artık
sevmiyormuşum meğer seninle yaptıklarımı
sırf sanaymış güllerden adımızı yazma
ve sanaymış kirazlardan küpe yapma
meşkuliyetim senmişşsin
iş bulamayışım da sarhoşluğum da sanaymış...
vakit tamam
ne gazel okursan oku
hangi masala peri olursan ol! ! !
yeterki benim gezegenime sürütme ayaklarını!