VaKiT; ŞiMDİ Şiiri - Mine Özdemirtaş

Sen/ her kimsen
Ne kadar uzun sürdü gelmen.

Patikaları vardı yüreğimin
kimseye söylemediğim
Onları
sadece
sana gösterecekti
İçime koyduğum cin.

Yıllarca,
yosun tuttum kayalarda
İz oldum sürmen için

Ormanı yanarken
ıssız kulübemin
duman işaretlerini bile
denedim
Görmedin.

Kim bilir
kaç kez geçtin
göklerimden
Sana boşalttığım
meydanları
fark etmeden

Belki de
birkaç kaç kez
Yarıçapıma değmiştir
teğetlerin
Henüz daha
seni
Kurgulamadığı zamanlarda
Olgunlaşmamış düşlerin

Ne çok zaman kaybettik.
Neden sanki,
sol köşesinde resimlenmedin
yokluğunda çözüp durduğum
çapraz bilmecelerin.

Her sabah
üşenmeden
arka arkaya
3 film sardı makaraya
adını tanımayan ellerim
sayısız senaryo yazıldı
tek bir karesine bile
senin girmediğin

yıllarca
yokluğunla yıkandı
salonum baştan başa

artık,
bütün koltuklar
namına yazılı
Hamiline matineler bitti
bilesin

Ve,
Kırmızı halı
ilk kez yayıldı
gelirsen
şereflendirirsin.

zaman geceye vururken
Son galayı çalıyor zillerim

Vakit / ŞİMDi

her kimsen / yeter beklettiğin
nerdeysen gel artık
Suare
sadece
Senin.

01/10/2004