Vakit Ne Vakti Şiiri - Reşat Öztoprak

Bu her şey kimin, sizlerin hiç bir şeyi olmadığı zamanlarda
Bu yağmur kimin, bu sokak, bu duvar ve bu kedi, kimin
Bu ne biçim nefes almak hiç durmadan
Aksine ya da
Nefes alabilmek için duraksamak
Üşümek gibi dokununca soğuğa
Peki ben kimi sarmışım böyle ellerimle

Kimi öpmüşüm, rüya görmüş gibi

Olur mu, yapılır mı, her şey etmişim
Kimsesizliği her şey etmişim
Bir kendimi saymazsam
Üstelik
Sebep yok kendimi saymam için
Zamanda kalmış binlerce mezarlıktan doğmuşum

Nefes almaksa alıyorum, alışmaksa alışıyorum
Zamansız, şu yaslandığım duvar gibi
Önemli mi ki ellerimle tuttuysam ellerinizi
Bir daha hatırlamamak için, unutmak için belki de
Onu da anlamak, hissetmek için belki de
Ne gidilecek bir yerim, ne de evim oldu

Vakit ise, gitmek

Yağmurdan ıslak kıyafetleri çıkarır gibi
Sonra ısıtmak ellerimi