Vakit Kalmadı.. Şiiri - Necati Şimşek

Yok, yok olmayacak, böyle gider mi?
Adımlar pervasız, ümit kalmadı
Boş yere gezmeyle zaman geçer mi?
Bacaklar dermansız, vakit kalmadı..

Sonu belli ömrün peşinde yıllar
Ağardı elimde yüzümde kıllar
Perişan halime gülüşen kullar
Hesaplar virmansız, nakit kalmadı..

Gördükçe dünyada gerçek arayan
Gerçeği bulmadan beyhude yayan
Siperden çıkınca beynine kayan
Bıçaklar fermansız, takat kalmadı..

Yediği lokmada haram ve helal
Eğri doğru deme daima yol al
Nerde çalınırsa tatlı bir kaval
Cevaplar yordamsız, sükût kalmadı..

Benden önce yollar ulaştı sona
Kuru kum tanesi bulaştı cana
Düz yolda ayaklar dolaştı kana
Umutlar gömleksiz, ceket kalmadı..

Konuştuğum laflar kaldı havada
Sermayesiz ömrüm daldı umuda
İnsanı sevdiren makine kur da
Motorlar frensiz, yakıt kalmadı..

Yapacağım şeyler çok idi benim
Neden dayanmadan göçtü bedenim
Mahşerlerde kaldı pek çok nedenim
Bedenler kefensiz, vakit kalmadı..

25.05.2009
Necati ŞİMŞEK
Ankara