Vakit Gelince Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Uyan ey gönül uykudan,
Gölge düşer aynaya bir an.
Nefsin şehvet sofrasından,
Hesap sorar canlara divan.

Nice hevesle sürülen iz,
Nice övgü, nice giz,
Bir satır olur, bir çizik,
Deftere düşer sessiz bir iz.

Söz dinlemez kulak varsa,
Kalp mühürlü, göz perçinli,
Zaman geçer, perde kalkar,
Gerçek iner gönül penceresine.

Yolun sonu bir sır gibi,
Ne altın kalır ne şöhret,
Bir nefeslik ömür biter,
Hak çağırır sonsuz bir niyazet.