Vakit Geldi Şiiri - Yusuf Özkay

Gecenin huysuzluğu niye?
Yıldızlar mı terk etti gök yüzünü?
Deniz, maviye mi küstü yoksa?
Yada, fukara umudunu mu yitirdi bulunmazlarda?

Karmaşık duygular esmeye başladı dağlar ardından
Yürekler, üşümeye başladı yaza girerken
Tuhaf telaşlar damla damla süzülüyor gözlerden
İsyankar bir selzeliş yükseliyor gönüllerden.

Gel gör ki, yansıtılmaz bir gerçek var üstünde durduğumuz
Tebessümde neşede, ağıtta yasta mecbur olduğumuz
Soluduğumuz havayla içimize girip, damarlarımızda gezinen
Bazen umut, bazen kaygı dolu bir gerçek ki hayat denilen.

Ve işte vakit geldi!
Toprağa atılan tomurcukların, doğayla hesaplaşma vakti
Kilometrelerce koşan yorgun bedenlerin, ipi göğüsleme vakti
Soğuk bir gecede yatılan uykudan, yeni doğan güne selam durma vakti
Ve amansızca süren bu uzun savaşta, zafere ulaşma vakti

‘‘ Gözlerden parıltı, yüreklerden umut eksik olmasın
Hayaller keşke, keşkeler hayal olmasın ’’

Yusuf ÖZKAY
(01.05.2003 Eskişehir)