Öfkelen
Hayat denen nehir alırken birbiri ardına.
Dağlar duruyor karşımda, arş ne kadar uzakta.
Vakit geldi ne cesaret var , ne sevgi
Kayıkçı bekliyor, vakit geldi.
Unutturuyor ölüm celladı,
kalanlara ,
gidenleri
Öfkelen
Bir küçük beden yitip giderken toprağa.
Ardında bırakırken yaşanması gereken günleri.
Kudurtucu bir çığlık duyulur kulaklarda.
Kayıkçı taşır ruhumu,bir çocuğun avuçlarında.
Kayıt Tarihi : 22.12.2019 23:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
